Nu we in Las Vegas zijn is het einde van onze reis in zicht. spijtig, maar ook wel leuk, vooral dat omdat we eindelijk nog eens normaal zullen kunnen eten!
hier in Las Vegas is alles nog gekker dan de andere plaatsen die we al bezocht hebben. hotels met rollercoasters, elvissen en michael jacksons en hebbedingen waarvan je het bestaan nooit zou kunnen vermoeden. veel hebben we hier nog niet gedaan omdat het hier toch vooral om ontspanning gaat. gisteren hebben we ons wel al naar de cinema verplaatst (niet altijd even gemakkelijk in deze hitte :-)) om harry potter te zien (die niet slecht is btw). daarna zijn lotte en celine naar een show van cirque du soleil gaan kijken, die inge en ik hebben overgeslagen wegens te duur en te gewoon (de echt speciale shows spelen ze nl niet als wij er zijn). we zijn dan maar ons geluk gaan beproeven in het casino, maar echt lang heeft dat niet geduurd, vermits de minimuminzet vaak tien dollar is (veeeeeel te veel dus) en we enkel terecht konden op de fruitmachines :-). inge heeft het echt niet slecht gedaan: ze heeft zo een tien dollar gewonnen. ik daarentegen, ben er twee verloren of zo (en ben het casino al beu :-)).
vandaag gaan we zwemmen, shoppen en de strip en downtown las vegas verkennen. en genieten van ons hotel, dat echt wel chique is. we hebben een junior suite, wat betekent dat we een keuken hebben (met blender, koffiezetapparaat, microgolfoven, frigo, fornuis,...) een groot bed en een megatv. en onze badkamer is echt super! een groot brubbelbad, een grote douche, een televisie en een telefoon op toilet :-).
die ontspanning is echt welkom na de vorige dagen die erg druk waren. we hebben namelijk drie nationale parken bezocht in drie dagen en moesten vaak lang rijden. het eerste park was de grand canyon, erg impressionant, maar als je er een halve dag bent, kan je er eigenlijk maar weinig doen (afdalen in de canyon en terugkeren kost je namelijk al twee dagen). wat we wel hebben gezien langs de kant van de weg zijn twee enorm grote herten (zo groot als een paard), met een megagewei.
daarna was bryce canyon aan de beurt. kleiner en dus minder impressionant dan de grand canyon, maar wel leuker omdat je in een tweetal uur de canyon kan afdalen en terug uitklimmen. dat hebben we dan ook gedaan, meteen smorgens vroeg na zonsopgang omdat het anders echt warm is.
van die warmte had ik toch wat last in het laatste park dat we bezochten, namelijk zion. dat ligt opnieuw in een canyon en wordt omringd door grote rode rotsen. ik denk dat ik hier, naast in death valley, nog nooit zoveel water gedronken heb in een dag. je merkt echt wel hoe kostbaar dat goedje is als je in de hitte moet wandelen. gelukkig hadden we gekozen voor een wandeling naast de rivier waardoor we af een toe wat konden afkoelen. ons hotel was hier trouwens ook erg goed gelegen. midden in het park en van op ons balkonnetje hadden we zicht op de grote, rode rotsen.
zo, dit is het einde van het wellicht laatste berichtje vanuit amerika (al zal ik de post over vreemde amerikanen nog wel afronden, ons lijstje is namelijk nog wat langer geworden :-)). maar nu ben ik de reclameslogen "uh beer, uh sports, uh girls" die hier steeds op de achtergrond weerklinkt wel even beu. Vegas wordt dan ook niet voor niets de sin city genoemd, want naast casino's, bars en discotheken krioelt het hier van de reclames voor peepshows, stripteaseshows en krijgen alle mannen op straat constant briefjes in de hand geduwd van blote vrouwen die je voor dertig dollar even kan inhuren :-).
tot in belgie!
maandag 20 juli 2009
woensdag 15 juli 2009
crazy americans
omdat we al zoveel geks meegemaakt hebben met de amerikanen, kan een stukje over dat volkje en hun vreemde gewoontes niet ontbreken. eerst en vooral wil ik de mensen die niet naar amerika komen omwille van het zogenaamd fake karakter op hun plaats zetten. de amerikanen zijn immers altijd heel behulpzaam en geinteresseerd. je kan alle vragen stellen die je wil, en ze zullen je ook al snel welf vragen waar je vandaan komt eens ze je horen praten. maar dat betekent niet dat je er niet vanaf geraakt (zoals in marokko of tunesie soms het geval is). de ideale mix dus tussen europese afstandelijkheid en zuiderse opdringerigheid.
toch zijn er een paar heel speciale gevallen:
DE MAN UIT REEDLEY
Reedley was het eerste echte a;erikaanse dorpje waarin we overnacht hebben, en bij het ontbijt was het meteen prijs. een oude man was ons aan het bekijken door het raam en omdat hij ons niet kende kwam hij maar meteen kennis maken. we kregen te horen hoe speciaal onze ontmoeting wel niet was. en daarna begon hij gedichten voor te dragen en heeft hij ons nog een envelopje vol met zelfgeschreven gedichten meegegeven.
DE LOOPSTER IN DEATH VALLEY
eens we death valley begonnen te naderen verschenen er allemaal lopers langs de weg. voor alle duidelijkheid: in death valley is het warm, heeeel warm. na wat uitleg vragen aan een van de deelneemsters, bleek dat er een soort van loopwedstrijd aan de gang was, wwarin de lopers zo'n 250 kilometer aflegden in twee dagen, met vertrek vanuit Badwater, het laagste en war;ste punt in death valley!
PRETTIG GESTOORD
soms zijn de amerikanen misschien vreemd, maar komt het voor ons ook gewoon heel goed uit. zo werden we door een priester uitgenodigd op een huwelijk in het golden gate park in san francisco (waar we vervolgens niet meer weg geraakten omdat we anders in het beeld van de huwelijksvideo zouden lopen). In Castro, de homowijk van san fran, werden we in de bodyshop dan weer onder handen genomen door een overijverige verkoopster: alle vier werden we geschminkt. in castro vindt je trouwens van die lekker gekke homo's die een half uur in de bodyshop rondhangen omdat ze niet kunnen beslissen of hun huid nu moisturizer nodig heeft of niet en een kerel die uit een cafe komt gelopen en luid over straat sweetheart roept naar zijn vriend. nog in castro werden we dan weer uitgenodigd voor een gratis voorstelling in het castrotheater (zie de film Milk) over stille films. de zaal was echt prachtig! een luster, een orgel,... bovendien waren er mensen echt verkleed zoals in de jaren van de stille film en fungeerden zij als decor.
PATRIOTTEN
meteen tijdens een van de eerste dagen hier in de V.S. werden we geconfronteerd met het amerikaanse patriottisme. tijdens het concert in de hollywoodbowl stond iedereen recht om het volkslied uit volle borst mee te zingen. verder maak je maar best geen grapjes over andere amerikanen tegen een amerikaan, want daar kunnen ze niet mee lachen.
wordt misschien vervolgd want nu heb ik geen zin meer...
toch zijn er een paar heel speciale gevallen:
DE MAN UIT REEDLEY
Reedley was het eerste echte a;erikaanse dorpje waarin we overnacht hebben, en bij het ontbijt was het meteen prijs. een oude man was ons aan het bekijken door het raam en omdat hij ons niet kende kwam hij maar meteen kennis maken. we kregen te horen hoe speciaal onze ontmoeting wel niet was. en daarna begon hij gedichten voor te dragen en heeft hij ons nog een envelopje vol met zelfgeschreven gedichten meegegeven.
DE LOOPSTER IN DEATH VALLEY
eens we death valley begonnen te naderen verschenen er allemaal lopers langs de weg. voor alle duidelijkheid: in death valley is het warm, heeeel warm. na wat uitleg vragen aan een van de deelneemsters, bleek dat er een soort van loopwedstrijd aan de gang was, wwarin de lopers zo'n 250 kilometer aflegden in twee dagen, met vertrek vanuit Badwater, het laagste en war;ste punt in death valley!
PRETTIG GESTOORD
soms zijn de amerikanen misschien vreemd, maar komt het voor ons ook gewoon heel goed uit. zo werden we door een priester uitgenodigd op een huwelijk in het golden gate park in san francisco (waar we vervolgens niet meer weg geraakten omdat we anders in het beeld van de huwelijksvideo zouden lopen). In Castro, de homowijk van san fran, werden we in de bodyshop dan weer onder handen genomen door een overijverige verkoopster: alle vier werden we geschminkt. in castro vindt je trouwens van die lekker gekke homo's die een half uur in de bodyshop rondhangen omdat ze niet kunnen beslissen of hun huid nu moisturizer nodig heeft of niet en een kerel die uit een cafe komt gelopen en luid over straat sweetheart roept naar zijn vriend. nog in castro werden we dan weer uitgenodigd voor een gratis voorstelling in het castrotheater (zie de film Milk) over stille films. de zaal was echt prachtig! een luster, een orgel,... bovendien waren er mensen echt verkleed zoals in de jaren van de stille film en fungeerden zij als decor.
PATRIOTTEN
meteen tijdens een van de eerste dagen hier in de V.S. werden we geconfronteerd met het amerikaanse patriottisme. tijdens het concert in de hollywoodbowl stond iedereen recht om het volkslied uit volle borst mee te zingen. verder maak je maar best geen grapjes over andere amerikanen tegen een amerikaan, want daar kunnen ze niet mee lachen.
wordt misschien vervolgd want nu heb ik geen zin meer...
natuur, natuur en nog eens (wilde) natuur
onze eerste dagen van een heel reeks natuurparken zitten erop en het was zeker en vast een onvergetelijke ervaring.
onze eerste stop na san francisco was Yosemite, een park met veel bos, hoge granieten (als ik het me goed herinner) en beekjes, rivieren en watervallen. eigenlijk is het moeilijk te beschrijven hoe mooi het er is, je moet het echt gezien hebben. de foto's die ik op voorhand had gezien, hadden me wel doen vermoeden dat het mooi zou zijn, maar eigenlijk is de natuurpracht niet op een foto te vatten. achter elke bocht duikt er weer een nieuwe speciale rots, beekje, waterval, meer,... op. je kan zeggen over amerika wat je wil, maar zo een natuur is er gewoon niet in europa, en het is de reis meer dan waard.
jammer genoeg hadden we maar weinig tijd, dus we hebben heel wat moois links laten liggen. we hebben een wandeling gemaakt naar een waterval, echt heel mooi, maar wel serieus klimmen. daarna hebben we de koelte van de rivier opgezocht en een raftingtochtje gedaan, on de dag te eindigen met een ka;pvuur, samen ;et een ranger (dat is een parkwachter), die wat info gaf en waar we nog allerlei vragen aan konden stellen.
bovendien zie je in het park heel wzt dieren: de eekhoorns lopen er echt rond je voeten (er is er zelfs een uit mijn handen komen eten, al zagen we achteraf dat dat eigenlijk niet mocht) en we hebben nog maar eens een beer gezien, deze keer van nog dichterbij!
vandaag was death valley aan de beurt. omdat het er zo warm is zijn we al om 5u opgestaan om de zonsopgang te zien en alles in de relatieve voormiddag'koelte' te kunnen bezichtigen. toch was het echt wel vreselijk warm. de natuur is zeker de moeite waard, maar het is echt onmogelijk om langer dan een half uur te stappen (en dan ben je echt nat bezweet). gelukkig is het park daarop voorzien en kan je met de auto tot aan de belangrijkste punten, waarna je soms even moet stappen. death valley is bovendien vooral een enorme vlakte, waarvan je vanuit de auto kan genieten. de enige ontgoocheling was misschien een spookdorpje dat we gisteravond nog wouden bezoeken, maar waar niets meer bleek te staan. maar verder hebben we alles overleefd!
nu zijn we in nevada en houden we het rustig in ons hotel. ook hier is het warm, maar in vergelijking met death valley valt het super goed mee. er zijn hier trouwens constant van die mini-tornado'tjes, sand devils genoemd. heel grappig, want bij de eerste die we zagen (die trouwens vlak achter onze auto de straat overstak) waren we wat in paniek, maar blijkbaar stellen ze niet zoveel voor :-). morgen is het grand canyon-time, daarna nog bryce en zion en dan als laatste Vegas! ik kijk er al naar uit!
tot snel!
onze eerste stop na san francisco was Yosemite, een park met veel bos, hoge granieten (als ik het me goed herinner) en beekjes, rivieren en watervallen. eigenlijk is het moeilijk te beschrijven hoe mooi het er is, je moet het echt gezien hebben. de foto's die ik op voorhand had gezien, hadden me wel doen vermoeden dat het mooi zou zijn, maar eigenlijk is de natuurpracht niet op een foto te vatten. achter elke bocht duikt er weer een nieuwe speciale rots, beekje, waterval, meer,... op. je kan zeggen over amerika wat je wil, maar zo een natuur is er gewoon niet in europa, en het is de reis meer dan waard.
jammer genoeg hadden we maar weinig tijd, dus we hebben heel wat moois links laten liggen. we hebben een wandeling gemaakt naar een waterval, echt heel mooi, maar wel serieus klimmen. daarna hebben we de koelte van de rivier opgezocht en een raftingtochtje gedaan, on de dag te eindigen met een ka;pvuur, samen ;et een ranger (dat is een parkwachter), die wat info gaf en waar we nog allerlei vragen aan konden stellen.
bovendien zie je in het park heel wzt dieren: de eekhoorns lopen er echt rond je voeten (er is er zelfs een uit mijn handen komen eten, al zagen we achteraf dat dat eigenlijk niet mocht) en we hebben nog maar eens een beer gezien, deze keer van nog dichterbij!
vandaag was death valley aan de beurt. omdat het er zo warm is zijn we al om 5u opgestaan om de zonsopgang te zien en alles in de relatieve voormiddag'koelte' te kunnen bezichtigen. toch was het echt wel vreselijk warm. de natuur is zeker de moeite waard, maar het is echt onmogelijk om langer dan een half uur te stappen (en dan ben je echt nat bezweet). gelukkig is het park daarop voorzien en kan je met de auto tot aan de belangrijkste punten, waarna je soms even moet stappen. death valley is bovendien vooral een enorme vlakte, waarvan je vanuit de auto kan genieten. de enige ontgoocheling was misschien een spookdorpje dat we gisteravond nog wouden bezoeken, maar waar niets meer bleek te staan. maar verder hebben we alles overleefd!
nu zijn we in nevada en houden we het rustig in ons hotel. ook hier is het warm, maar in vergelijking met death valley valt het super goed mee. er zijn hier trouwens constant van die mini-tornado'tjes, sand devils genoemd. heel grappig, want bij de eerste die we zagen (die trouwens vlak achter onze auto de straat overstak) waren we wat in paniek, maar blijkbaar stellen ze niet zoveel voor :-). morgen is het grand canyon-time, daarna nog bryce en zion en dan als laatste Vegas! ik kijk er al naar uit!
tot snel!
vrijdag 10 juli 2009
San Francisco
Nu we in een jeugdherberg zitten met computers heb ik eindelijk wat langer tijd om iets te schrijven. Vandaag hebben we net onze tweede dag san fran achter de rug, en ik moet zeggen: deze stad heeft mijn verwachtingen overtroffen! In tegenstelling tot Inge (die al weg was van san fran voor ze er ook maar iets van gezien had), had ik maar weinig zin om opnieuw naar de stad te trekken. Maar hier heb je echt alles: grote, mooie gebouwen, kleine, gezellige wijkjes, water, strand en wind, veeel wind. maar zeker ook niet te vergeten: winkels met groenten en fruit en openbaar vervoer: eindelijk zijn we even van die auto af. De historische cable cars zijn echt superleuk om te nemen: je kan er zo gaan uithangen zoals in de films ( heel veel is hier zoals in de films) en je hoeft die oneindige en vreselijk stijle heuvels niet telkens te voet te doen.
Onze eerste namiddag hier hebben we meteen doorgebracht in Chinatown, dat dichtbij onze jeugdherberg ligt. Veel winkeltjes met goedkope chinese prullen en restaurants, dat is het eigenlijk. Hongerig als we waren hebben we ons jammer genoeg ook laten verleiden om een van die restaurants binnen te stappen. De dim sum was echter niet ons ding, dus chinatown laten we vanaf nu links liggen.
Gisteren hebben we dan het historische centrum bezocht. Erg groot was dat niet, en het hoogtepunt was eigenlijk het gemeentehuis, waar Harvey Milk (weer uit de film en ook het echt natuurlijk) werd doodgeschoten. Onderweg passeerden we ook de zogezegd vieze buurt van san fran, waar we een aantal verdachte transacties konden waarnemen :-). Er zijn hier trouwens heel veel daklozen, wat wel erg contrasteert met de grote, propere en statige gebouwen. Daarna hebben we nog elk (buiten Lotte) een Levis broek gekocht (san francisco is immers de stad van de levis jeans, kijk maar eens op de knopen van je broek).
Op weg naar ons avondbezoekje aan Alcatraz hebben we nog de bochten van Lombard Street bezocht en zijn we in de Italiaanse wijk een bakker tegengekomen (wat een vreugde!)
s avonds stond Alcatraz dus op het programma, het eiland dat even van de kust ligt en waar tot in de jaren zestig een aantal van de beruchtste amerikaanse criminelen gevangen zaten. de gevangenis stond bekend als een waaruit ontsnappen onmogelijk was. dat was dus ook weer echt de moeite: de ontsnappingsverhalen, de rondleiding door het cellencomplex,...
Vandaag hebben we dan weer sportief gedaan en stond er een fietstocht langs de kust en over de golden gate bridge naar Sausalito, een klein kuststadje aan de andere kant van de brug, op het programma. Dat was opnieuw prachtig (sorry als ik in herhaling val, maar het is echt zo). hoewel ze ons beloofden dat de rit plat was, zaten er echt wel stijle bergoppen tussen (niet zoals in belgie, maar echt wel stijler). we hebben dan maar de ferry terug genomen en hebben nog wat rond gewandeld op Pier39, die eigenlijk vooral heel erg toeristisch is.
Morgen gaan we nog een aantal wijken bezoeken en het golden gate park, en daarna is Yosemite aan de beurt. ik kan echt niet wachten (misschien zien we nog wel eens een beer)!
tot snel!
Onze eerste namiddag hier hebben we meteen doorgebracht in Chinatown, dat dichtbij onze jeugdherberg ligt. Veel winkeltjes met goedkope chinese prullen en restaurants, dat is het eigenlijk. Hongerig als we waren hebben we ons jammer genoeg ook laten verleiden om een van die restaurants binnen te stappen. De dim sum was echter niet ons ding, dus chinatown laten we vanaf nu links liggen.
Gisteren hebben we dan het historische centrum bezocht. Erg groot was dat niet, en het hoogtepunt was eigenlijk het gemeentehuis, waar Harvey Milk (weer uit de film en ook het echt natuurlijk) werd doodgeschoten. Onderweg passeerden we ook de zogezegd vieze buurt van san fran, waar we een aantal verdachte transacties konden waarnemen :-). Er zijn hier trouwens heel veel daklozen, wat wel erg contrasteert met de grote, propere en statige gebouwen. Daarna hebben we nog elk (buiten Lotte) een Levis broek gekocht (san francisco is immers de stad van de levis jeans, kijk maar eens op de knopen van je broek).
Op weg naar ons avondbezoekje aan Alcatraz hebben we nog de bochten van Lombard Street bezocht en zijn we in de Italiaanse wijk een bakker tegengekomen (wat een vreugde!)
s avonds stond Alcatraz dus op het programma, het eiland dat even van de kust ligt en waar tot in de jaren zestig een aantal van de beruchtste amerikaanse criminelen gevangen zaten. de gevangenis stond bekend als een waaruit ontsnappen onmogelijk was. dat was dus ook weer echt de moeite: de ontsnappingsverhalen, de rondleiding door het cellencomplex,...
Vandaag hebben we dan weer sportief gedaan en stond er een fietstocht langs de kust en over de golden gate bridge naar Sausalito, een klein kuststadje aan de andere kant van de brug, op het programma. Dat was opnieuw prachtig (sorry als ik in herhaling val, maar het is echt zo). hoewel ze ons beloofden dat de rit plat was, zaten er echt wel stijle bergoppen tussen (niet zoals in belgie, maar echt wel stijler). we hebben dan maar de ferry terug genomen en hebben nog wat rond gewandeld op Pier39, die eigenlijk vooral heel erg toeristisch is.
Morgen gaan we nog een aantal wijken bezoeken en het golden gate park, en daarna is Yosemite aan de beurt. ik kan echt niet wachten (misschien zien we nog wel eens een beer)!
tot snel!
dinsdag 7 juli 2009
eindelijk!
eindelijk tijd om even iets te schrijven!! de voorbije dagen zijn zo druk geweest dat we amper tijd hadden om te eten.
nu is het wat rustiger want we zijn begonnen aan onze rit naar het noorden. vandaag stond secuoia nat park op het programma (dat met de grote bomen). dat was echt heel mooi: watervallen, schaduw EN we hebben zelfs het geluk gehad een beer tegen het lijf te lopen!
de dagen hiervoor hebben we vooral de steden los angeles en san diego bezocht. in LA botsten we toevallig op het huis van michael jackson, maar ook hollywood en de stranden mochten niet ontbreken. mijn favoriet was venice beach: een strand vol rare mensen (maar echt raar, zelfs voor amerika). maar het allerleukste in LA was het concert van john fogerty in de hollywood bowl. die ligt tussen de hollywood hills en je hebt er zicht op het hollywood teken. bovendien was het ter ere van 4 juli( de nationale feestdag in amerika) en stonden alle crazy americans recht om het volkslied uit volle borst mee te zingen.
ook jim, santi en vianca hebben we bezocht, echt leuk om hen terug te zien. vooral nu ze allemaal ook kinderen hebben. en viancas verloofde is bovendien een echte amerikaan die het bezit van vuurwapens vurig verdedigde :-).
morgen trekken we dan naar san fransisco waar ik hopelijk wat meer op het internet kan.
voor de ongerusten onder ons (mama): het rijden gaat heel goed, de banen zijn hier enorm breed, de amerikanen rijden als echte gentlemen, echt heel wat anders dan de belgische wegpiraten. het enige problee; is dat we nogal vaak verloren rijden (maar wat wilt ge met vier vrouwen :-)).
dat is alles wat ik nu zo even kan bedenken.
tot snel!
nu is het wat rustiger want we zijn begonnen aan onze rit naar het noorden. vandaag stond secuoia nat park op het programma (dat met de grote bomen). dat was echt heel mooi: watervallen, schaduw EN we hebben zelfs het geluk gehad een beer tegen het lijf te lopen!
de dagen hiervoor hebben we vooral de steden los angeles en san diego bezocht. in LA botsten we toevallig op het huis van michael jackson, maar ook hollywood en de stranden mochten niet ontbreken. mijn favoriet was venice beach: een strand vol rare mensen (maar echt raar, zelfs voor amerika). maar het allerleukste in LA was het concert van john fogerty in de hollywood bowl. die ligt tussen de hollywood hills en je hebt er zicht op het hollywood teken. bovendien was het ter ere van 4 juli( de nationale feestdag in amerika) en stonden alle crazy americans recht om het volkslied uit volle borst mee te zingen.
ook jim, santi en vianca hebben we bezocht, echt leuk om hen terug te zien. vooral nu ze allemaal ook kinderen hebben. en viancas verloofde is bovendien een echte amerikaan die het bezit van vuurwapens vurig verdedigde :-).
morgen trekken we dan naar san fransisco waar ik hopelijk wat meer op het internet kan.
voor de ongerusten onder ons (mama): het rijden gaat heel goed, de banen zijn hier enorm breed, de amerikanen rijden als echte gentlemen, echt heel wat anders dan de belgische wegpiraten. het enige problee; is dat we nogal vaak verloren rijden (maar wat wilt ge met vier vrouwen :-)).
dat is alles wat ik nu zo even kan bedenken.
tot snel!
Abonneren op:
Posts (Atom)
