crazy americans

omdat we al zoveel geks meegemaakt hebben met de amerikanen, kan een stukje over dat volkje en hun vreemde gewoontes niet ontbreken. eerst en vooral wil ik de mensen die niet naar amerika komen omwille van het zogenaamd fake karakter op hun plaats zetten. de amerikanen zijn immers altijd heel behulpzaam en geinteresseerd. je kan alle vragen stellen die je wil, en ze zullen je ook al snel welf vragen waar je vandaan komt eens ze je horen praten. maar dat betekent niet dat je er niet vanaf geraakt (zoals in marokko of tunesie soms het geval is). de ideale mix dus tussen europese afstandelijkheid en zuiderse opdringerigheid.

toch zijn er een paar heel speciale gevallen:

DE MAN UIT REEDLEY

Reedley was het eerste echte a;erikaanse dorpje waarin we overnacht hebben, en bij het ontbijt was het meteen prijs. een oude man was ons aan het bekijken door het raam en omdat hij ons niet kende kwam hij maar meteen kennis maken. we kregen te horen hoe speciaal onze ontmoeting wel niet was. en daarna begon hij gedichten voor te dragen en heeft hij ons nog een envelopje vol met zelfgeschreven gedichten meegegeven.

DE LOOPSTER IN DEATH VALLEY

eens we death valley begonnen te naderen verschenen er allemaal lopers langs de weg. voor alle duidelijkheid: in death valley is het warm, heeeel warm. na wat uitleg vragen aan een van de deelneemsters, bleek dat er een soort van loopwedstrijd aan de gang was, wwarin de lopers zo'n 250 kilometer aflegden in twee dagen, met vertrek vanuit Badwater, het laagste en war;ste punt in death valley!

PRETTIG GESTOORD

soms zijn de amerikanen misschien vreemd, maar komt het voor ons ook gewoon heel goed uit. zo werden we door een priester uitgenodigd op een huwelijk in het golden gate park in san francisco (waar we vervolgens niet meer weg geraakten omdat we anders in het beeld van de huwelijksvideo zouden lopen). In Castro, de homowijk van san fran, werden we in de bodyshop dan weer onder handen genomen door een overijverige verkoopster: alle vier werden we geschminkt. in castro vindt je trouwens van die lekker gekke homo's die een half uur in de bodyshop rondhangen omdat ze niet kunnen beslissen of hun huid nu moisturizer nodig heeft of niet en een kerel die uit een cafe komt gelopen en luid over straat sweetheart roept naar zijn vriend. nog in castro werden we dan weer uitgenodigd voor een gratis voorstelling in het castrotheater (zie de film Milk) over stille films. de zaal was echt prachtig! een luster, een orgel,... bovendien waren er mensen echt verkleed zoals in de jaren van de stille film en fungeerden zij als decor.

PATRIOTTEN

meteen tijdens een van de eerste dagen hier in de V.S. werden we geconfronteerd met het amerikaanse patriottisme. tijdens het concert in de hollywoodbowl stond iedereen recht om het volkslied uit volle borst mee te zingen. verder maak je maar best geen grapjes over andere amerikanen tegen een amerikaan, want daar kunnen ze niet mee lachen.

wordt misschien vervolgd want nu heb ik geen zin meer...